Opinie i wywiady

Sztuka jest sposobem wybaczania światu jego zła i chaosu.

Leszek Kołakowski: Obecność mitu

Malarskie wizje Tadeusza Ciemierkiewicza burzą ludzkie wyobrażenia o strukturze świata, o jego sensie, logice i kolorycie. Artysta unicestwia nasze stonowane, wyciszone pojęcia i obrazy przestrzeni, która nas nie tylko otacza, ale jest w nas, współtworzy nasze nastroje, emocje, rytuały codzienności. Zachęca do emocjonalnego, żarliwego spojrzenia na towarzyszące nam marzenia i pragnienia, wywołuje osobliwe refleksje i interpretacje przeżywanych dni i nocy. Buduje surrealną syntezę obszarów naszej rzeczywistości, opisuje jej pierwiastki i żywioły, niepokoje i zagrożenia, inicjowane nieznaną, mistyczną siłą i energią.

Zmysłowe pejzaże, pozbawione obecności człowieka i śladów jego życiowej aktywności – wyrażone językiem abstrakcji, odrealnionych, pierwotnych i biologicznych form – odzwierciedlają ludzkie przeżycia i wrażenia, stały się metaforycznymi drogami, po których wędruje człowiek przemierzający terytorium swojej realnej i duchowej egzystencji. Stanowią bardzo osobiste, przekonywujące odczytanie wymiaru ludzkiego „ja”, mówią o człowieku „pełnym” głosem. Wywołują refleksje o sensie i wartości życia.

Urzekające kolorystyką, dociekliwe dzieła Ciemierkiewicza obrazują również żywioł, potęgę i urok Wszechświata, jego zagadkowych galaktyk i mgławic, gwiezdnych konstelacji i kosmicznych szlaków, uświadamiają nam fenomen osobliwych przestrzeni i układów pozaziemskich. Przekonują nas, że światło rodzi się z materii barw i kolorów, sugeruje przestrzeń i powietrze, ich głębię. Natężenie światła pulsującego z płaszczyzny obrazu odgrywa ważną rolę w jego zobaczeniu i zrozumieniu, skłania do kontemplacji.

Artysta uważnie spogląda w głąb czasu i dziejów, przygląda się współczesności – tej zwykłej, codziennej i tej tajemniczej, intrygującej, nie poddającej się łatwym komentarzom i interpretacjom. Rozważnie mówi o istocie i znaczeniu istnienia, egzystencjalnych metamorfozach i przeobrażeniach, potędze i sile natury; ostrzega przed burzeniem ładu i porządku zastałych struktur.

W swoich poszukiwaniach artystycznych, które konkretyzuje jego duża wrażliwość na przestrzeń i jej rytm, rozmaitość i różnorodność wariacji form i barw, artysta spontanicznie reaguje na nastroje i klimaty przemijających wydarzeń i upływającego czasu. Pozostaje twórcą wiarygodnym, obdarzonym wigorem i intensywnym malarskim gestem. Jego malowanie i inne zajęcia życiowe świadczą o tym, że nie są to działania wymuszone, że nie jest to sposób na ucieczkę od zawirowań codzienności, od przeciwności losu. Jego prace nie są doraźnymi manifestami, pożądanymi komunikatami. Są głęboko osadzonymi w humanizmie naszych czasów dziełami, spełniającymi wszelkie powinności sztuki.

Obrazy Tadeusza Ciemierkiewicza wzbudzają zaciekawienie przekształceniami elementów dotykalnych i wyczuwalnych, określających obecność człowieka w strukturze świata w emocjonalne i pulsujące energią doznania, nieoczekiwane impresje. Diagnozują jego wewnętrzne konflikty i rozdarcia, przeżycia i doświadczenia. Utrwalają przeobrażenia ciemności w światło, zła w dobro. Nie stanowią one rozgorączkowanych, pospiesznie malowanych wizji, ale spokojne, przemyślane interpretacje istniejącej rzeczywistości, upływającego czasu. Wyróżnia je spora dawka marzycielstwa, romantyzmu.

Malarz i pedagog uczestniczy w życiu miejscowej społeczności. Mieszka i tworzy w łemkowskiej wsi Uhryń, niedaleko Nowego Sącza. Kolejne obrazy świadczą o jego zachwycie okolicznymi krajobrazami, świetlistością tamtejszego powietrza. Stawiają pytania o sens uprawiania malarstwa i żywot w oddalonej od zgiełkliwych miast osadzie. Odpowiedzią na nie są dzieła ciągle działające na wyobraźnię i konkret myślenia, rozum i emocje, żywe i potrzebne.

Twórczość Tadeusza Ciemierkiewicza to emocjonująca opowieść o człowieku, oddanemu działalności w harmonii z odwiecznymi rytmami natury, uzewnętrzniająca emocje i uczucia kłębiące się w jego wnętrzu. Malarski przekaz artysty pomaga nam stworzyć własne, oryginalne i osobne widzenie świata – dynamiczne, pełne różnorodnych, przenikających się i nakładających na siebie form, faktów, osobliwości i zdarzeń. Stał się poniekąd zapisem naszych wyobrażeń, przekonań i oczarowań, wzruszeń i irytacji.

Jerzy Brukwicki


Kontynuując przeglądanie strony, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookies. więcej informacji

Abyśmy mogli zapewnić Ci najwyższy poziom realizacji usługi, opcje ciasteczek dla tej strony powinny być ustawione na "zezwalaj na pliki cookies". Kontynuując przeglądanie strony bez zmiany ustawień lub klikając przycisk "Akceptuję" zgadzasz się na ich wykorzystanie. Więcej informacji w naszej Polityce Prywatności

Zamknij